Την ημέρα αυτή επιτελούμε ανάμνηση δύο γεγονότων. Πρώτον, του ενάρετου Ιωσήφ (υιού του Ιακώβ και δισέγγονου του Αβραάμ), ο όποιος είναι τύπος του Χριστού.
Και οι δύο φθονήθηκαν, πωλήθηκαν, καταβιβάστηκαν σε λάκκο – τάφο, βασανίστηκαν, δοξάσθηκαν (ως πρωθυπουργός του Φαραώ – ως Αναστάς Κύριος) και έθρεψαν το λαό (με το φυλαγμένο σιτάρι – με τον Άρτο της ζωής, το Πανάγιο Σώμα Του).
Δεύτερον, της άκαρπου συκής, την οποία καταράστηκε ο Κύριος, για να δείξει το τέλος της άκαρπης εβραϊκής Συναγωγής, αλλά και τη μοίρα όλων αυτών πού δεν παρουσιάζουν πνευματικούς καρπούς.
Η υμνολογία της ημέρας μας προτρέπει σε αγώνες για απόκτηση αρετών. Επειδή το πρώτο τροπάριο που ψάλλεται την ημέρα αυτή και επαναλαμβάνεται τις δυο επόμενες ημέρες είναι το κατανυκτικότατο: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…», εμπνευσμένο από την παραβολή των δέκα Παρθένων, γι´ αυτό οι Ακολουθίες της Μεγάλης Δευτέρας, Τρίτης και Τετάρτης λέγονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».
Πηγή : imkykkou.org.cy
Ακολουθούν φωτογραφικά στιγμιότυπα
