Το Ευαγγέλιο τής Κυριακής Ε' Νηστειών

Ανέβαιναν λοιπόν το δρόμο προς τα Ιεροσόλυμα, και προχωρούσε συνεχώς μπροστά τους ο Ιησούς, και θαμπώνονταν από κατάπληξη, ενώ όσοι ακολουθούσαν φοβούνταν.

Και αφού παράλαβε πάλι τους δώδεκα, άρχισε να τους λέει όσα έμελλαν να του συμβαίνουν:
«Ιδού, ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα, και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στους αρχιερείς και στους γραμματείς, και θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν στους εθνικούς
και θα τον εμπαίξουν και θα τον φτύσουν και θα τον μαστιγώσουν και θα τον σκοτώσουν, και μετά τρεις ημέρες θα αναστηθεί».

Και πηγαίνουν προς αυτόν ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, και του λένε: «Δάσκαλε, θέλουμε αυτό που θα σου ζητήσουμε να μας το κάνεις».

Εκείνος τους είπε: «Τι θέλετε εγώ να σας κάνω;»
Εκείνοι του είπαν: «Δώσε μας ώστε να καθίσουμε ένας από τα δεξιά σου και ένας από τα αριστερά σου κατά τη δόξα σου».
Ο Ιησούς τότε τους είπε: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι που εγώ θα πιω ή το βάφτισμα που εγώ θα βαφτιστώ να βαφτιστείτε;»

Εκείνοι του απάντησαν: «Μπορούμε». Ο Ιησούς τότε τους είπε: «Το ποτήρι που εγώ θα πιω θα πιείτε και το βάφτισμα που εγώ θα βαφτιστώ θα βαφτιστείτε,
αλλά το να καθίσετε από τα δεξιά μου ή από τα αριστερά μου δεν ανήκει σ’ εμένα να το δώσω, αλλά θα δοθεί σ’ αυτούς που έχει ετοιμαστεί».

Και όταν το άκουσαν οι δέκα, άρχισαν να αγανακτούν για τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.
Και αφού τους προσκάλεσε ο Ιησούς, τους λέει: «Ξέρετε ότι εκείνοι που φαίνονται να κυβερνούν τα έθνη κατακυριαρχούν σ’ αυτά και οι μεγάλοι τους τα κατεξουσιάζουν.

Δεν θα γίνεται έτσι όμως μεταξύ σας, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας θα είναι διάκονός σας,
και όποιος θέλει να είναι πρώτος μεταξύ σας θα είναι δούλος όλων.
Γιατί και ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να διακονηθεί, αλλά για να διακονήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο στη θέση πολλών».

Πηγή : ekklisiaonline.gr

Η Εκκλησία μας όρισε να διαβάζεται αυτή την Κυριακή μία περικοπή από το Ευαγγέλιο του Μάρκου, στην οποία ο Χριστός προλέγει στους μαθητές του τα Άγια Πάθη του.

Ο Χριστός που γνώριζε όσα θα συνέβαιναν, αφού όλα έγιναν σύμφωνα με το δικό του θεϊκό σχέδιο, ήθελε να ενημερώσει τους μαθητές του για τα οδυνηρά γι’ αυτόν, αλλά σωτήρια για τους ανθρώπους παθήματά του. Ήθελε να τους δείξει έμπρακτα τι σημαίνει πραγματική αγάπη και τους προετοίμαζε για τη δική του αυτοθυσία, ώστε να τον μιμηθούν.

«Να, τώρα ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί στους Αρχιερείς και Γραμματείς. Θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν στην ρωμαϊκή εξουσία. Θα τον εμπαίξουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον φτύσουν, θα τον σκοτώσουν και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί».

Τίποτα όμως από αυτά δεν κατάλαβαν οι μαθητές του. Άκουσαν ανάσταση και ήρθαν στη σκέψη τους οι λαϊκές δοξασίες που περίμεναν τον Μεσσία σαν επίγειο βασιλιά, περιτριγυρισμένο από το επιτελείο του, με όλη την γνωστή κοσμική δόξα και λαμπρότητα.

Έτσι, δύο από αυτούς τον απομόνωσαν από τους άλλους και του είπαν: «Διδάσκαλε, θέλουμε να μας κάνεις ό,τι θα ζητήσουμε». Και εκείνος τους είπε· «τι θέλετε να σας κάνω; και εκείνοι του είπαν δώσε μας να καθίσουμε, όταν θα δοξαστείς, ένας στα δεξιά σου και ο άλλος στα αριστερά σου». Ο Κύριος τους μίλησε για οδύνη, εξευτελισμό και θάνατο και αυτοί ονειρεύονται δόξα, μεγαλεία, καλοπέραση. Λυπημένος τους απάντησε τότε, «δεν ξέρετε τι ζητάτε».

Πόσες φορές ο Χριστός δεν επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια και σε εμάς σήμερα! Επιδιώκουμε τιμές, διακρίσεις, πρωτεία, δύναμη, χρήμα, δόξα και επιβολή πάνω στους άλλους και το τραγικό είναι ότι τα ζητάμε από Εκείνον, ο οποίος μας δίδαξε την μηδαμινότητά τους.

«Ο Ιησούς κάλεσε κοντά του όλους τους μαθητές και τους είπε· Γνωρίζετε πως εκείνοι που νομίζουν πως είναι ηγέτες, αυτοί καταπιέζουν τους ανθρώπους και τους καταδυναστεύουν. Όμως δε θα είναι έτσι σε σας, αλλ’ αν κάποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας, θα είναι υπηρέτης σας, και αν κάποιος από σας θέλει να γίνει πρώτος, θα είναι όλων δούλος».

Κάνουν εντύπωση τα ρήματα που χρησιμοποιεί. Δεν λέει απλά «κυριεύουν» και εξουσιάζουν» αλλά, βάζοντας μπροστά την πρόθεση «κατά», επιτείνει με αρνητική σημασία την έννοια των λέξεων, λέγοντας «κατακυριεύουν» και «κατεξουσιάζουν».

Η καταδυνάστευση των άλλων, είναι απόλυτα αντίθετη με την ιδιότητα του χριστιανού. Αυτό επισημαίνει ο Χριστός στους μαθητές του και αυτό, όπως ο ίδιος λέει, αποτελεί την ειδοποιό διαφορά ενός ανθρώπου της Εκκλησίας με έναν κοσμικό άρχοντα. Μάλιστα, αν θυμηθούμε τους πειρασμούς του Ιησού, η εξουσία λειτουργεί και σαν εργαλείο του διαβόλου, για να παγιδεύει τους ανθρώπους.

Ο Κύριος, τελειώνοντας τις νουθεσίες αυτές προς τους μαθητές του, τους είπε: «Ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήλθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει την ψυχή του για να λυτρωθούν πολλοί». Ο άπειρος Δημιουργός μας, παρ’ όλο το ασύλληπτο μεγαλείο του, είναι ταπεινός. Λέει κάπου «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Μτ. 11,29). Και όλη η επίγεια ζωή του ήταν ένα παράδειγμα συνεχούς ταπείνωσης.

Αυτή ζητούσε και από τους μαθητές του, και μέσω των μαθητών του από όλους εμάς που ανήκουμε στην Εκκλησία του, κληρικούς και λαϊκούς.

Η ταπεινοφροσύνη είναι το κυρίαρχο μήνυμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Σε ένα τροπάριο της Μεγάλης Τετάρτης διαβάζουμε: «Όταν μυσταγωγούσες, Κύριε, τους μαθητές τους δίδασκες λέγοντας: Φίλοι μου, προσέξτε μήπως κάποιος φόβος σας χωρίσει από μένα. Αν βλέπετε να πάσχω, αυτό το κάνω για τη σωτηρία του κόσμου. Μη σκανδαλίζεστε λοιπόν, για μένα, γιατί δεν ήλθα στον κόσμο να υπηρετηθώ, αλλά να υπηρετήσω, και να θυσιάσω τη ζωή μου για χατίρι του κόσμου.

Αν, λοιπόν, είστε φίλοι μου, να με μιμείσθε. Όποιος θέλει να είναι πρώτος να είναι ο τελευταίος απ’ όλους. Ο Δεσπότης να είναι όπως ο υπηρέτης. Μείνατε κοντά μου για να φέρετε καρπό σταφυλιού. Γιατί εγώ είμαι η άμπελος της ζωής».

Πηγή : ekklisiaonline.gr