Σημερα η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου Μακαρίου τού Πατμίου. Ο Άγιος Μακάριος ο Καλογεράς, ο επονομαζόμενος και "εθνοδιδάσκαλος" γεννήθηκε στην Πάτμο, κατά πάσα πιθανότητα το 1688.
Στράφηκε από νωρίς στον μοναχισμό ξεκινώντας από τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στην Πάτμο. Αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη για σπουδές στη Μεγάλη του Γένους Σχολή όπου ήρθε σε επαφή με σημαντικές οικογένειες και κληρικούς της Πόλης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα άρχισε να ενδιαφέρεται για τη διαπαιδαγώγηση των υπόδουλων Ελλήνων και έτσι επέστρεψε στην Πάτμο το 1713 όπου αργότερα ίδρυσε την Πατμιάδα Σχολή γύρω από το Σπήλαιο της Αποκαλύψεως.
Στην προσπαθειά του Σύμβουλοι και συμπαραστάτες του ήταν διάφοροι λόγιοι οι οποίοι τον βοήθησαν για τη δημιουργία της σχολής. Τα μαθήματα παρέχονταν δωρεάν σε όλους τους μαθητές και αρχικά ο Μακάριος δίδασκε μόνος του ενώ μετά από μερικά χρόνια, οι καλύτεροι των μαθητών επιλέχθηκαν ως διδάσκαλοι της σχολής.
Οι μαθητές αυτοί κατάγονταν από την Πάτμο και από άλλα μέρη, όπως την Κωνσταντινούπολη, τη Ρωσία, τη Μικρά Ασία και αλλού ενώ οι κύριοι συνεργάτες του ήταν ο μοναχός Κοσμάς από τη Λήμνο και ο μοναχός Όσιος Γεράσιμος ο Βυζάντιος.
Ο αριθμός των μαθητών αυξήθηκε πολύ, για αυτό και θεωρήθηκε απαραίτητη η δημιουργία νέων κτηρίων, τα οποία δημιουργήθηκαν με τη βοήθεια εύπορων δωρητών από την Κωνσταντινούπολη ενώ η Πατμιάδα μετεξελίχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες σχολές του Ελληνισμού.
Για τις ανάγκες των διδασκόντων και των διδασκομένων, δημιούργησε βιβλιοθήκη με τα βιβλία του και με άλλα τα οποία του έστειλαν γνωστοί του, κυρίως από τη Πόλη, από την Χίο και από άλλα μέρη, μάλιστα, μια μεγάλη δωρεά βιβλίων με Πατερικά κείμενα, που δεν διέθετε η Σχολή, έκανε ο Πάτμιος Ιωάννης Γερμανός ή Πατινιώτης, ο οποίος ήταν έμπορος στην Ισπανία.
Απλοί Μοναχοί, αλλά και Πατριάρχες, συγκαταλέγονται μεταξύ των αποφοίτων της Πατμιάδας και πολλοί από αυτούς ίδρυσαν και λειτούργησαν σε διάφορες περιοχές, Σχολές, τύπου Πατμιάδος όπως η Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, η Σχολή της Λέρου, η Αθωνιάδα, η Σχολή στο Διδυμότειχο, στη Μυτιλήνη, στο Χαλέπι και στην Τρίπολη της Συρίας, του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα, στην Καισάρεια και αλλού.
Ο Μακάριος, ο οποίος είχε εξασθενημένο οργανισμό, και απεβίωσε στην Πάτμο το 1737 αλλά η έντονη δράση και το έργο του διέσωσαν το όνομά του.
Η Ιεροσύνη του δεν ανήλθε ποτέ πέραν του βαθμού του Διακόνου, επειδή αρεσκόταν περισσότερο, όπως ο ίδιος έλεγε να διακονεί παρά να διακονείται.
Όταν το 1737 πέθανε ο Μακάριος, το έργο του συνέχισε ο φίλος και συνεργάτης του Γεράσιμος ο Βυζάντιος.
Στήν Ιερά Μονή μας σήμερα Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά, ετελέσθη Αρχιερατικό συλλείτουργο, προεξάρχοντος τού Σεβασμιωτάτου Πατρός καί Καθηγουμένου, Μητροπολίτου Ταλαντίου καί Λοκρίδος κ.κ. Νεκταρίου, τού Θεοφιλεστάτου Επισκόπου κ.κ. Πολυκάρπου, τών Ιερέων καί Διακόνων τής Μονής μας.
Ακολουθούν φωτογραφικά στιγμιότυπα
