Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Γ' Λουκά

Τον καιρό εκείνο, επήγε ο Ιησούς εις μίαν πόλιν που ωνομάζετο Ναίν και μαζί του επήγαιναν και οι μαθηταί του και πολύς κόσμος.

Μόλις επλησίασε εις την πύλην της πόλεως, μετεφέρετο έξω ένας νεκρός που ήτο το μόνο παιδί της μητέρας του η οποία ήτο χήρα.

Και πολλοί από την πόλιν ήσαν μαζί της. Μόλις ο Κύριος την είδε, την σπλαγχνίσθηκε και της είπε: μην κλαίς. Επροχώρησε και έπιασε το φέρετρον, εκείνοι δε που το εβάσταζαν εστάθηκαν. Αυτός είπε, Νεανίσκε, σου λέγω, σήκω.

Και ανεκάθησε ο νεκρός και άρχισε να μιλή και ο Ιησούς τον παρέδωκε εις την μητέρα του. Όλους δε τους κατέλαβε φόβος και εδόξαζαν τον Θεόν και έλεγαν, προφήτης μεγάλος εμφανίσθηκε μεταξύ μας και ο Θεός επισκέφθηκε τον λαόν του.

Πηγή: dogma.gr

Το συγκεκριμένο θαύμα είναι ένα από τα ελάχιστα που κάνει ο Χριστός χωρίς να Του ζητηθεί, χωρίς την επιβεβαίωση της πίστεως εκ μέρους εκείνου που δέχεται την έκτακτη ευεργεσία του Θεού. Έχουμε δει ότι πάντα, όσες φορές κάποιος παρακαλούσε τον Κύριο να επέμβει θαυματουργικά, η απάντηση του Χριστού ήταν «ας γίνει κατά την πίστη σου» ή «η πίστη σου σε έσωσε» ή ακόμη «άμα πιστεύεις, όλα είναι δυνατά».

Σήμερα επεμβαίνει αυτόκλητα, για να μας δείξει ότι η πίστη αποτελεί προϋπόθεση του θαύματος όχι για τον Θεό, αλλά για μας. Η επέμβαση του Θεού, η βούλησή Του και η δύναμή Του δεν περιορίζονται ούτε προσδιορίζονται από το μέτρο της δικής μας πίστης. Γι αυτό και ο Θεός θαυματουργεί εκεί όπου υπάρχει πίστη, εκεί που υπάρχει πνευματικό όφελος.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο θαυματουργεί αυτόκλητα σήμερα ο Χριστός, είναι για να μας δείξει ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος. Μόλις ο Χριστός είδε τη θρηνούσα μητέρα την σπλαχνίστηκε, μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς. Το θαύμα που ακολουθεί, αποτελεί έμπρακτη απόδειξη αυτής Του της φιλανθρωπίας, της άπειρης αγάπης Του για τα πλάσματά Του. Δεν επιθυμεί ο Θεός τον ανθρώπινο πόνο, ούτε την οδύνη, ούτε τον θάνατο γιατί αυτά είναι αποτελέσματα των δικών μας επιλογών.

Και το τρίτο σημείο που επισημαίνεται με το θαύμα αυτό είναι ότι ο Χριστός είναι ο νικητής του θανάτου. Ας μη σκεφτούμε ότι παρά την Ανάσταση του Χριστού, οι άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν. Το ζητούμενο δεν είναι ο σωματικός θάνατος, για τον οποίο άλλωστε πιστεύουμε ότι θα καταλυθεί μόνιμα κατά τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου. Το σπουδαιότερο και ζωτικότερο είναι η αποτροπή του πνευματικού θανάτου, η εσωτερική ανάσταση και ζωή.

Η πνευματική όμως μεταστροφή, η πνευματική ανάσταση, εκτός ελαχιστοτάτων περιπτώσεων, είναι αδύνατη χωρίς την πίστη του ανθρώπου και την επέμβαση του Θεού.
Το θαύμα όπως βλέπουμε στη σημερινή διήγηση, είναι συνάντηση του Θεού με τον άνθρωπο. Ο Χριστός, στον υποψήφιο μαθητή Του που ζήτησε άδεια να πάει πρώτα να θάψει τον πατέρα του, απάντησε «άσε τους νεκρούς να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς».

Ετσι θα λέγαμε ότι η ανάσταση της προσωπικότητάς μας πρώτα και μετά ολόκληρης της κοινωνίας δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί αν συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με πράγματα νεκρά, φθοροποιά, γήινα. Είναι επομένως καιρός να αλλάξουμε προσανατολισμό, και τότε θα συμβεί και το θαύμα.

Πηγή: Απλά και Ορθόδοξα, xerouveim.blogspot.com