Ενας στρατιωτικός ηρώτησε τόν Αββά Μιώς. Πάτερ μου, δέχεται άραγε ο Θεός τήν μετάνοια τού αμαρτωλού;
Ο Γέρων αφού τόν συμβούλευσε διά πολλών διδακτικών λόγων τόν ερωτά εις μία στιγμήν:
Πές μου αγαπητέ, εάν σκιστεί το στρατιωτικό σου χιτώνιο το πετάς;Οχι απάντησε ο στρατιωτικός, το ράπτω και το χρησιμοποιώ εκ νέου πάλιν.
Τότε καί ο αββάς Μιώς πρόσθεσε στοχαστικά:
Εάν λοιπόν εσύ λυπάσαι το ιμάτιο σου, δέν θα λυπηθεί καί ο Θεός το δικό του πλάσμα;
Ενας αδελφός ηρώτησε τον Αββά Ποιμένα:
Πάτερ μου διέπραξα μεγάλη αμαρτία, είναι αρκετά πρός μετάνοιαν τρία έτη;
Ο Γέρων απάντησε: Είναι πολύ το διάστημα αυτό.
Οι παρευρισκόμενοι με κάποια περιέργεια ηρώτησαν :
Μέχρι τεσσαράκοντα ημερών είναι αρκετό διάστημα μετανοίας;
Στην ερώτηση αυτή ο Γέρων απάντησε:
Και πάλι πολύ είναι, έχω τη γνώμη ότι εάν ο άνθρωπος μετανοήσει με όλη του την καρδιά και δεν επαναλάβει την αμαρτία, καί είς τρείς μόνο ημέρας δέχεται ο Θεός την μετάνοια του και τον συγχωρεί.
Ενας άλλος αδελφός ηρώτησε τον Αββά Ποιμένα :
Εάν ένας άνθρωπος περιπέσει σε κάποιο παράπτωμα μεγάλο και μετανοήσει τον συγχωρεί ο Θεός ;
Ο Αββάς Ποιμήν απήντησε :
Αυτός που έδωσε στούς ανθρώπους εντολή να συγχωρούν, πολύ περισσότερο ο ίδιος δέν θα το εκτέλεσει;
Κάποιος αδελφός ηρώτησε τον Αββά Σισώη:
Συμβούλεψε με Πάτερ μου διότι περιέπεσα είς αμαρτία τί να κάνω ;
Ο Γέρων τού λέγει : Να σηκωθείς καί πάλιν από τήν πτώση.
Με πικρία ο αμαρτήσας αδελφός προσέθεσε:
Πάτερ μου εσηκώθηκα καί πάλι περιέπεσα είς τήν ιδίαν αμαρτία.
Ο Γέρων χωρίς να τον απογοητεύσει τού απαντά :
Να σηκωθείς και πάλι πολλές φορές.
Ο αδελφός ηρώτησε εκ νέου με κάποια μελαγχολία.
Μέχρι πότε πάτερ μου ημπορεί να γίνεται αυτό ;
Και ο Γέρων είπε στον αδερφό, έως ότου σε βρεί το τέλος της ζωής σου, είτε είς τήν προσπάθεια τής ανορθώσεως, είτε είς την πτώση τής αμαρτίας, διότι όπου θα βρεθεί ο άνθρωπος κατά την τελευταία στιγμή του επιγείου βίου του, εις στό αγαθόν ή είς στο κακόν, εκεί καί θα κριθεί πορευόμενος, ή είς τήν τιμωρίαν ή είς στην απόλαυση.
