Ευαγγέλιο Κυριακής Ε' Ματθαίου

 

Εκείνο τόν καιρό, όταν δε ήλθε εις τήν απέναντι παραλίαν, εις τήν χώραν τών Γεργεσηνών, τόν απάντησαν δύο δαιμονιζόμενοι, πού έβγαιναν από τα μνημεία καί οι οποίοι ήσαν άγριοι καί επιθετικοί, ώστε νά μή ημπορή νά περάση κανείς από τόν δρόμον εκείνον.

Καί ιδού, όταν τόν αντίκρυσαν, έκραξαν με φωνήν μεγάλην καί είπαν· “τι κοινόν υπάρχει μεταξύ ημών καί σού, Ιησού Υιέ τού Θεού; Ήλθες εδώ να μας βασανίσης, πρίν έλθη ο προκαθωρισμένος καιρός τής κρίσεως καί τής τιμωρίας μας;” Ευρίσκετο δε μακρυά από αυτούς ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους, πού έβοσκαν. Οι δε δαίμονες τόν παρακαλούσαν καί έλεγαν· “εάν θα μάς διώξης από τούς δύο αυτούς ανθρώπους, δός μας τήν άδειαν να πάμε στό κοπάδι τών χοίρων”.

Καί είπε εις αυτούς· “πηγαίνετε”. Καί αυτοί εβγήκαν από τούς ανθρώπους καί επήγαν στό κοπάδι τών χοίρων. Καί ιδού με μανίαν καί γρυλλισμούς ώρμησε όλο το καπάδι τών χοίρων από το μέρος τού κρημνού εις τήν θάλασσαν καί επνίγησαν εις τα νερά. (Επέτρεψε δέ ο Κυριος αυτό, διά να τιμωρηθούν έτσι οι ιδιοκτήται τής αγγέλης, διότι παρά τόν μωσαϊκόν νόμον αυτοί έτρεφαν χοίρους). Οι χοιροβοσκοί έφυγαν κατατρομαγμένοι, επήγαν εις τήν πόλιν καί εγνωστοποίησαν όλα όσα συνέβησαν καί μάλιστα τα τής θεραπείας τών δαιμονιζομένων.

Καί ιδού όλη η πόλις εβγήκε, διά να συναντήση τόν Ιησούν· καί όταν τόν είδαν, τόν παρεκάλεσαν να φύγη από τα όρια τής περιοχής των· (καί τούτο, διότι εφοβήθησαν, μήπως διά τάς παραβάσεις των υποστούν καί άλλην τιμωρίαν). Αφού εμπήκε στό πλοίον ο Ιησούς, επέρασε τήν λίμνην καί ήλθε εις τήν πόλιν του, δηλαδή τήν Καπερναούμ.

Πηγή : proseuxi.gr

Το περιστατικό της θεραπείας δύο δαιμονισμένων μας διηγείται σήμερα ο ευαγγελιστής Ματθαίος, οι οποίοι κατοικούσαν σε μνήματα, έξω από την πόλη των Γαδαρηνών, και αποτελούσαν κίνδυνο για τους διερχόμενους ταξιδιώτες.

Η περικοπή αυτή περιέχει δύο παράδοξα και αλληλο-

συγκρουόμενα γεγονότα. Από τη μία μεριά, οι δαίμονες ανα-

γνωρίζουν την θεότητα του Ιησού Χριστού και Τον παρακαλούν να τους λυπηθεί, ενώ από την άλλη, οι κάτοικοι της πόλεως αρνούνται να Τον δεχτούν. Η στάση τους αυτή δεν μπορεί να ερμηνευτεί, παρά ως γεγονός πνευματικής τύφλωσης και αναλγησίας. Παρόλο που έχουν μπροστά τους το θαύμα, αδυνατούν να πιστέψουν στον Χριστό.

Φαίνεται πως πιο πολύ τους ενόχλησε ο χαμός των χοίρων, των οποίων η εκτροφή απαγορευόταν από το Μωσαϊκό νόμο, αντί να τους συνετίσει και να τους οδηγήσει σε μετάνοια. Με τον τρόπο που συμπεριφέρονται αποδεικνύουν ότι μπορεί να μην διακατέχονται από δαιμόνια, αλλά είναι συντεταγμένοι με τα έργα του σκότους, είναι συμβιβασμένοι με την αμαρτία και την ανομία, και δεν επιθυμούν την πνευματική τους θεραπεία, ούτε να αλλάξουν τρόπο ζωής. Διότι, αν δέχονταν τον Χριστό στην πόλη τους, αν Τον δέχονταν στην καρδιά τους, έπρεπε να μετανοήσουν και να ακολουθήσουν την διδασκαλία του Ευαγγελίου.
Καί εμείς σήμερα έχουμε απομακρυνθεί από το Θεό και παρακούμε στο θέλημά Του. Η μετάνοια και η επιστροφή στο Χριστό, η υλοποίηση της διδασκαλίας Του στην καθημερινή μας ζωή είναι ο τρόπος να απολαύσουμε την ευτυχία και την ικανοποίηση στη ζωή μας.